Op de steiger
Hilversum 3 bestond al wel maar toch klonk vanaf een bijzondere steiger een lied:
Halverwege de jaren tachtig blies een klein clubje aan de Veluwezoom haar zieltogende Posbanktoernooi weer nieuw leven in:
Een paar vrijwilligers van ZPC Flamingo’s nodigden (per brief) alle andere clubs met een naam van een waterdier uit. Er werd een feestavond bij georganiseerd en met een paar jaar groeide de animo uit de voegen van het zwembad.
“Konden we maar een 3de veld erin leggen”.
Er was wel plaats maar door de
bijzondere V-vorm van het 50-meter bad en Springkuil zou de scheidsrechter dan echter langs de lijn moeten zwemmen.
“Dan bouwen we een steiger” zei ik.
Onze voorzitter regelde bij het bouwbedrijf van zijn schoonvader een metselsteiger.
En omdat hijzelf kapitein in het leger was liet hij 5 dienstplichtigen in een legertruck het spul vrijdagmiddag afleveren.
“Met al dat cement komt die steiger niet in mijn bad” zei de badmeester. “Hier heb je een hogedruk reiniger” Om 6 uur ‘s avonds was alles schoon gespoten en kon de opbouw beginnen van 20 meter steiger 1,20 meter breed. Stalen kolommen , hoekstalen liggers en steigerplanken van 7 cm dik. Bijna alles met watertrappen en duiken op zijn plek zetten. Om half twaalf stond die steiger als een huis!
Scheidsrechters waren 2 dagen lang super tevreden. En het toernooi bleef nog jaren groeien tot wel 48 teams.
Ik kreeg verkering en ging samenwonen en bij een andere vereniging spelen en werd uiteindelijk zelf scheidsrechter.
Na een aantal jaar afwezigheid kwam ik terug in Rheden om zelf op het Posbanktoernooi te fluiten. Een oude teamgenoot was nu hoofdscheidsrechter en verwelkomde mij hartelijk:
“Je mag het hele weekend op je vertrouwde steiger fluiten!”
“Er is wel wat veranderd maar dat zie je vanzelf”
Twee wiebelige aluminium torentjes met 2 loopbruggen, ieder 5 meter lang en 50 cm breed (zonder leuning).
Omdat er te weinig stelpoten waren meegegeven lag de achterste loopbrug net 10cm boven het water (als je er niet opstond)
Als je wel op de loopbrug stond werden in ieder geval ook je schoenen en sokken in chloorwater gewassen.
Ik floot het hele weekend de wedstrijden vanaf 1 van de torentjes en verzette geen voet meer als nodig. Maar de sfeer was er niet minder om. Ik ging toch nog bijna te water:
“Scheidsrechter je hebt een bril nodig”
“Ik heb al contactlenzen”
“Dan moet je de prijsetiketjes er af halen”
Hou het dan maar eens droog!
Inmiddels is de hele Springkuil al weer tien jaar dicht gestort met grond omdat dat deel van het bad langzaam aan het wegzakken was.
Merijn van Duijnhoven ZPC Flamingo ‘s